همان طور که خود می دانید شناخت امام زمان امری واجب و لازم است؛ چنان که رسول اکرم(ص) فرمودند: «من مات و هو لایعرف امامه، مات میتهً جاهلی» (میزان‏الحکمه، ج 1، ص 171، ح 840) ویژگى‏هاى این شناخت آن است که: از منابع معتبر و موثق و مستند اخذ شودو گستره آن شامل آموزه‏هاى اعتقادى، اخلاقى و عبادى گرددو... . چنین شناختی از سه راه - که مکمل یکدیگر مى‏باشند - حاصل مى‏شود:

یکم )) مطالعه تاریخ زندگانى وسرگذشت و سیره آنان؛ خصوصاً در باب فضایل، مناقب و خصوصیات آنان ؛ از قبیل: شجاعت، مردانگى، ایثار، تواضع، صبر، فرزانگى و... این شناخت انسان را متوجه مقام والاى آن بزرگواران مى‏کند و جذبه و کشش خاصى نسبت به آن فرزانگان در روح انسان، حاکم مى‏شود.

دوم)) مطالعه و تفکّر در سخنان ایشان؛ اسلام تفکر را موجب بصیرت^۱ ، دعوت کننده به عمل نیک^۲ پدید آورنده نور^۳ ،  نشانه حیات و زنده بودن قلب بصیر مى‏داند. ^۴مطالعه و تفکّر در آثار فکرى امامان، هر چند کار مشکلى به نظر مى‏رسد؛ ولى بسیار سودمند است. این امر علاوه بر آن که باعث شناخت شخصیت آن بزرگواران و ایجاد محبت آنان در دل مى‏شود؛ سرمایه بزرگى براى روح بشر به شمار مى‏رود. همان طور که فراگیرى فصول یک کتاب، باید با تحقیق و دقت کامل و رجوع به استاد و... قرین باشد؛ مطالعه و اندیشه و تفکر در آثار ائمه(ع) نیز، باید با استفاده از استادان فن و مراجعه به کتاب‏هایى که در شرح سخنان آنان به رشته تحریر درآمده، همراه باشد.

سوم)) شناخت خدا: اگر ما، خداوند و صفات و اسماى او را به طور حقیقى بشناسیم، مى‏توانیم انسان‏هاى کامل راستین (امامان) را نیز بشناسیم؛ زیرا آنان آینه تمام‏نماى صفات جمال و جلال حضرت حق‏اند و در تسمیه به اسماى الهى، از تمامى موجودات عالم امکان برترند. بر این اساس، با شناخت خدا و صفات او، مى‏توانیم به اوصاف و ویژگى‏هاى امامان نیز واقف گردیم. شاید دعایى که سفارش شده در زمان غیبت بعد از نماز زیاد خوانده شود، ناظر به همین حقیقت باشد: «اللهم عرفنى نفسک فانک ان لم تعرفنى نفسک لم اعرف رسولک اللهم عرفنى رسولک فانک ان لم تعرفنى رسولک لم اعرف حجتک اللهم عرفنى حجتک فانک ان لم تعرفنى حجتک ضللت عن دینى؛ خداوندا! خود را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانى پیغمبر را نمى‏شناسم؛ خدایا! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر به پیامبر معرفت پیدا نکنم، نمى‏توانم امامم را بشناسم؛ خدایا! حجت و امامت را به من بشناسان که اگر امام را نشناسم، در دین خود گمراهم!! [۵]